Płockie Towarzystwo Lekarskie zasłużone dla Mazowsza

Towarzystwo założone zostało 150 lat temu. Od 1872 r. nieprzerwanie działa na rzecz opieki lekarskiej wśród mieszkańców północnego Mazowsza oraz podnoszenia kwalifikacji i poziomu naukowego kadry medycznej.

Obecnie do zadań organizacji należy m.in. pogłębianie wiedzy i podnoszenie poziomu naukowego. Rocznie PTL organizuje kilkaset spotkań naukowych, edukacyjnych, konferencji i kongresów na szczeblu regionalnym i krajowym. Wśród realizowanych zadań znajduje się także integrowanie lekarzy różnych gałęzi i specjalności. Płockie Towarzystwo Lekarskie  zrzesza 550 lekarzy. Od 2019 r. prezesem jest prof. dr hab. n. med. Maciej Słodki, rektor Akademii Mazowieckiej w Płocku.

Jednym z najważniejszych od wielu lat wyzwań, w którego urzeczywistnienie zaangażowało się PTL oraz władze Płocka i Mazowsza, jest uruchomienie od 2023 r. w Akademii Mazowieckiej kierunku lekarskiego.

Początek działalności

Organizacja, nosząca początkowo nazwę Towarzystwo Lekarzy Guberni Płockiej, była jednym z pierwszych towarzystw lekarskich na ziemiach dawnego zaboru rosyjskiego. Należeli do niego lekarze, lekarze weterynarii oraz farmaceuci pochodzący z Płocka oraz powiatów: płockiego, sierpeckiego, lipnowskiego, rypińskiego, mławskiego, ciechanowskiego i przasnyskiego. Inicjatorem i pierwszym prezesem towarzystwa był dr Marcin Ehrlich (1835–1899). Wśród celów organizacji wymieniano: poznanie warunków sanitarnych guberni płockiej, badanie warunków występowania i statystyki chorób epidemicznych, śmiertelności, wymianę doświadczeń, śledzenie postępów wiedzy i podnoszenie kwalifikacji. W początkowym okresie działalności prowadzono prace naukowe, nawiązano współpracę z Towarzystwem Lekarskim Warszawskim, zainicjowano kursy dla felczerów oraz prowadzono działania oświatowe.

Ważnym osiągnięciem towarzystwa było zorganizowanie bezpłatnej pomocy lekarskiej. Działalność płockich lekarzy obejmowała sprawy sanitarne miasta oraz rozpowszechnianie zasad higieny wśród mieszkańców.

W II Rzeczpospolitej

W czasie I wojny światowej w Płocku pozostało 8 lekarzy. Aby zwiększyć dostępność usług dla mieszkańców, zdecydowali się oni na obniżenie swoich honorariów o połowę. Bezpłatną opieką otoczyli osoby biedne. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. warunki życia mieszkańców Płocka były bardzo złe. Lekarze zmagali się z chorobami zakaźnymi oraz problemami materialnymi. Budowanie państwowości wiązało się z koniecznością uporządkowania przepisów prawnych. W ich rezultacie powstał nowy statut PTL (1921). W wyniku zmian wyłączono z działalności towarzystwa weterynarzy oraz aptekarzy. Wśród ważnych dla zbiorowości lekarzy wydarzeń okresu międzywojennego, zorganizowanych przez PTL, był XV Zjazd Psychiatrów Polskich w Płocku i w Gostyninie (1935).

Po II wojnie światowej

W czasie II wojny światowej Towarzystwo działało w ograniczonym zakresie. Pozostali w Płocku lekarze pomagali ludności.

Po wyzwoleniu pozostało w Płocku 17 lekarzy. Wychodząc naprzeciw potrzebom, rozpoczęto odtwarzanie systemu ochrony zdrowia. Wyróżniającym się działaczem Towarzystwa był doc. dr hab. Tadeusz Garlej (1914-1997) – inicjator i redaktor „Archiwum Medycyny Płockiej”. Do ważnych inicjatyw PTL należy zaliczyć m.in. zorganizowanie konferencji naukowych, np.: Międzynarodowej Konferencji Kardiologicznej, Konferencji Polskiej Grupy „InterAstma”, III Zjazdu Chirurgów Onkologów w Płocku (1978). Cyklicznie organizowano konferencje onkologiczne oraz Konferencje Naukowo-Szkoleniowe pt. „Płockie dni Nefrologiczne”. Członkowie PTL prowadzili badania naukowe i uzyskiwali stopnie naukowe.