Danuta Stenka odebrała statuetkę Norwidowską

Laureatka nie mogła odebrać statuetki osobiście podczas gali wręczenia Nagród im. Cypriana Kamila Norwida, która odbyła się 24 września br. – w 200. rocznicę urodzin Norwida.

Znakomita kreacja aktorska

Danuta Stenka nagrodzona została za rolę Charlotty w spektaklu „Sonata jesienna”, wystawianym w Teatrze Narodowym w Warszawie.

Tak o jej roli mówił podczas gali wręczenia nagród przewodniczący Kapituły Teatralnej Lech Śliwonik: „Oto przyszło pani Danucie Stence zmierzyć się z rolą szczególną (…) „Sonata jesienna” Bergmana, to film, który należy do grupy największych, najważniejszych. To jest film o przemianach, jakie w człowieku zachodzą, o najtrudniejszym odcinku drogi, jaką człowiek może w życiu przejść, także o roli sztuki, o roli muzyki. Wielki film Ingmara Bergmana z wielką kreacją Ingrid Bergman. Specjalnie dla niej tworzył ten film. I oto teatr postanowił (pan Grzegorz Wiśniewski konkretnie) przełożyć to na język teatru i w Warszawie na małej scenie. (…) Kameralny film został jeszcze bardziej skameralizowany. Jest tylko troje wykonawców: Charlotta – wielka artystka, pianistka, która już jakby pokonała cały świat, sceny koncertowe, wielkie sukcesy, jest jej córka Ewa, jest mąż córki – pastor Wiktor. Charlotta kiedyś opuściła dom, zostawiła dwie córki – Ewę i chorą prawdopodobnie psychicznie, nie wiadomo tego, Helenę i zaczęła robić światową karierę. I oto w pewnym momencie zmarł jej przyjaciel i Charlotta przeżywa dramat, tragedię, rozpacz. Została zaproszona przez Ewę do rodzinnego domu i przyjeżdża tam i pojawia się jako wielka gwiazda. Taki też jest jej kostium, taki makijaż, charakteryzacja. Wiadomo, że dojdzie do starcia, bo Ewa została pozostawiona i że musi się coś dramatycznego stać i tak też się odbywa to w spektaklu. I wtedy jak tak siedziałem, przypomniał mi się wiersz niezwykły Stanisława Grochowiaka „Rozbieranie do snu”. To jest rozbieranie do snu miłosnego, a jednocześnie do snu tego ostatecznego – śmiertelnego. I do tego bym mógł przyrównać, dać obraz roli pani Stenki, bo nie potrafię przeprowadzić analizy tej roli, to zbyt trudne. Mianowicie to są jak gdyby dwa tory, którymi postać Charlotta zdąża do nieuchronnej katastrofy, bo musi zderzyć się z córką, z niesprawiedliwością, którą w życiu zostawiła. I oto następuje kolejne rozbieranie z tego imponującego kostiumu, w tej cudownej sukni, z tego makijażu, charakteryzacji, a jednocześnie rozbieranie słów, które na początku są niezwykle gwałtowne, pełne, jakby swobodne. Zaczynają się zatrzymywać, nie wychodzą przez gardło, dominuje szept, dzieli się te słowa, rozpadają się na strzępy, na sylaby, na głoski. I oto wiadomo, że kończy się spektakl pokonaniem, porażką, a jednak porażką pełną dyscypliny aktorskiej”.

Gwiazda scen teatralnych i dużego ekranu

Danuta Stenka ukończyła Studium Aktorskie przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1984) i tu debiutowała w „Betlejem polskim”. Występowała na scenach teatrów – Współczesnego w Szczecinie, Nowego w Poznaniu, Dramatycznego w Warszawie, a od 2003 r. – Teatru Narodowego. Gra gościnnie na deskach TR Warszawa i Nowego Teatru. Od wielu lat można ją oglądać w spektaklach Teatru Telewizji, ma na swoim koncie świetne role w Teatrze Polskiego Radia. O jej aktorskiej wszechstronności i znakomitości świadczą zdobyte nagrody, m.in. Paszport Polityki za rolę w spektaklu Zwycięstwo (Teatr Współczesny we Wrocławiu), Wielki Splendor Teatru Polskiego Radia, Fenomen Przekroju. Za wcielenie się w Ellidę Wangel w „Kobiecie z morza” otrzymała Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza, a za Lady Milford w spektaklu Teatru Telewizji „Intryga i miłość” – Honorowe Wyróżnienie na Festiwalu Dwa Teatry w Sopocie. Jest laureatką Złotego Mikrofonu za role radiowe i Nagrody dla Najlepszej Aktorki 7. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia w Krakowie (spektakl TR Warszawa Druga kobieta). Za rolę Charlotty w „Sonacie jesiennej” aktorka otrzymała również w tym roku Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza oraz Grand Prix 61. Kaliskich Spotkań Teatralnych.

Danuta Stenka jest również gwiazdą dużego ekranu. Dwukrotnie nagrodzona została Orłami i pięciokrotnie Złotymi Kaczkami. Jej najbardziej docenioną rolą była George Sand w filmie „Chopin. Pragnienie miłości”, za którą otrzymała Orła, Złotą Kaczkę, Wielkiego Splendora oraz tytuł Aktorki Roku na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych Listopad w Mińsku i Strożary w Kijowie. Jest także laureatką Orła za rolę w „Katyniu”, Grand Off za krótkometrażowy film „Janek” oraz Złotych Kaczek za role w produkcjach:  „Idealny facet dla mojej dziewczyny”, „Uwikłanie” i „Nad życie”. Wystąpiła w takich produkcjach, jak: „Chemia”, „Szatan kazał tańczyć”, „Planeta Singli”, „Zgoda”, „Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej”, „Wilkołak”, „Sala samobójców”, „Hejter”, „Solid Gold”, „Czarny Mercedes”, „Klecha” czy „1800 gramów”. Uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.