Premiera oratorium A. Vivaldiego w Warszawskiej Operze Kameralnej

Vivaldi skomponował je w 1716 r. dla Ospedale della Pietà, sierocińca dla dziewcząt w Wenecji, gdzie przez kilka lat pełnił funkcję dyrektora muzycznego. Opowieść nawiązuje do historii z Księgi Judyty zawartej w apokryfach, kobiety nieustraszonej, bohaterki, która podstępem pokonała Holofernesa – dowódcę wojsk najeźdźcy, uwodząc go, a następnie ucinając mu głowę. 

Gdy w 1716 r. kompozytor Antonio Vivaldi przystępował do muzycznego zilustrowania historii nieustraszonej Judyty, Republika Wenecka pozostawała w stanie wojny, broniąc się przeciwko przeważającym siłom Imperium Osmańskiego. W swoim oratorium w metaforycznym ujęciu kompozytor odniósł się do sytuacji walczącej Serenissimy: pod postacią biblijnej Judyty ukrył Republikę Wenecką, zaś Holofernes uosabiać miał słabnących Turków.

Gatunek oratorium Vivaldi wybrał nie bez powodu – bogata instrumentacja właściwa temu gatunkowi muzycznemu pozwalała na zaprezentowanie wybitnych umiejętności Ospedale della Pietà, dziewczęcej orkiestry, którą kompozytor się opiekował.

Jako utalentowany twórca oper, Vivaldi sprawnie wykorzystał przy tym potencjał narracyjny ukryty w historii nieustraszonej kobiety. W efekcie Judyta triumfująca łączy bogatą instrumentację z żywą narracją o amplitudzie doznań właściwej operze.

Inscenizacją i reżyserią oratorium w Warszawskiej Operze Kameralnej zajęła się Maria Sartova. Scenografię przygotował Damian Styrna. Dyrygował Hugo Reyne. Artystom towarzyszył Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej oraz Orkiestra Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej Musicae Antiquae Collegium Varsoviense.

Publiczność nagrodziła artystów owacją na stojąco, doceniając mistrzowskie wykonanie dzieła.