Dzieje się na Mazowszu
ORFEO'70
Autor: mat. prom. MIK
| Nazwa | SZTUKA NOWA x MIK: ORFEO'70 |
|---|---|
| Opis | performance |
Data rozpoczęcia wydarzenia: 9 lutego 2023 00:10
Data zakończenia wydarzenia: 9 lutego 2023 23:59
Lokalizacja wydarzenia: Mazowiecki instytut Kultury, ul. Elektoralna 12
Autobiograficzny performance nawiązujący do słynnego mitu wraca do Warszawy.
Wzruszający i poruszający spektakl, monodram Kamila Adamusa w reżyserii Dawida Żakowskiego.
Matka i syn. Dwie historie i dwa światy. Osobiste doświadczenia związane z socjalizmem i emigracją połączone mitem o Orfeuszu i Eurydyce.
"Orfeo’70: monoperformance" stanowi podsumowanie emigracyjnych wspomnień performera, Kamila Adamusa. Jest przeniesieniem mitu na jego własne doświadczenia. Orfeusz, po latach emigracji, powraca na ziemie polskie, aby odnaleźć Eurydykę/Elżbietę Zet.
Na spektakl składają się dwie historie. Pierwsza z nich, poświęcona postaci Eurydyki, opowiada o losach Elżbiety Zet. Osierocona we wczesnym dzieciństwie Eurydyka/Elżbieta Zet dorasta w sierocińcu w Biskupcu Warmińskim w czasach PRL-u, w latach, w których idee socjalizmu dla wielu były budulcem osobistej mitologii, osią osobistego światopoglądu. Ideami tymi karmiono wszystkich wpajając wiarę, że postępowanie według socjalistycznych zasad zaowocuje stanem permanentnego szczęścia i sprawiedliwości. Osamotniona w dzieciństwie bohaterka stopniowo zawierza ideom socjalizmu, pragnąc, aby świat okazał się także dla niej – niechcianej sieroty – dobry i pełen nadziei.
Druga historia to losy syna Elżbiety Zet. Początkowo mają kształt stereotypu polskiej emigracji zarobkowej – Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Grecja, Wielka Brytania. Przekształcają się stopniowo w refleksję nad zachodnim systemem wartości: utrata więzi międzyludzkich, wygasanie pamięci, martwota języka. Orfeusz/syn Elżbiety Zet po latach tułaczki powraca na ziemie polskie, aby zmagać się z utratą swej matki Eurydyki/Elżbiety Zet. Doświadczamy swoistego odczytania Polski tak w sensie przemian historycznych jak i umiejętności mówienia na tematy osobiste. Spektakl operuje wieloma rodzajami dyskursu użytymi w celu poszukiwania słowa, obrazu i pisma służącym przywróceniu pamięci tego, co utracone.
Czy doświadczenia komunizmu i kapitalizmu mogą, w chwili zderzenia się ze sobą, zezwolić na to, aby język ponownie służył spotkaniu drugiego człowieka?
Spektakl operuje wieloma estetykami, używanymi w celu poszukiwania słowa, obrazu i pisma, służącymi przywróceniu pamięci tego, co utracone. To stąpanie po przyczynach, objawach i skutkach kryzysu egzystencjalnego, który oddziałuje na jednostkę oraz na cały system rodzinny i społeczny.
Wykonanie: Kamil Adamus
Reżyseria: Dawid Żakowski
Dramaturgia: Kamil Adamus/Dawid Żakowski
Wizualizacje: Robert Rabiej
Światła: Tadeusz Perkowski
Dźwięk: Adam Jankowski
Produkcja: Iwa Ostrowska/ Sztuka Nowa
