Dzieje się na Mazowszu
Kolekcja fotografii z obrony Lwowa w latach 1918-1919
wystawa internetowa, Muzeum Regionalne w Siedlcach
Koniec I wojny światowej oznaczał dla wielu narodów europejskich szansę na zdobycie suwerenności państwowej. W związku z przemieszaniem się ludności na niektórych terenach zapowiadało to konflikt między wybijającymi się na niepodległość narodowościami. Przykładem takiego miasta był Lwów. Na jesieni 1918 r. większość żołnierzy armii Austro-Węgier stacjonujących we Lwowie była narodowości ukraińskiej. 1 listopada Ukraińcy zajęli większość budynków publicznych w mieście i ogłosili powstanie Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, której stolicą miał zostać Lwów. Ich działania spotkały się ze zdecydowaną polską reakcją. Powstały: Polski Komitet Narodowy i Naczelna Komenda Wojska Polskiego pod dowództwem Czesława Mączyńskiego. Starcia zbrojne zaczęły się spontanicznie. Inicjatywa przechodziła z rąk do rąk. Ostatecznie przewagę zyskali Polacy. Do miasta weszły wojska odsieczowe pod dowództwem ppłk. Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza. Rozpoczęły się walki, jednak w nocy z 21 na 22 listopada Ukraińcy opuścili Lwów z obawy przed okrążeniem i otoczyli miasto. Rozpoczęło się oblężenie. Działania zbrojne trwały do maja 1919 r. Od początku listopada 1918 r. Lwowa broniły nie tylko regularne polskie oddziały wojskowe, ale również ludność cywilna, w tym młodzież i dzieci. W zbiorach Muzeum Regionalnego w Siedlcach znajduje się kilkanaście fotografii z tego etapu walk o niepodległą Polskę. Ich autor jest nieznany.
