Znani artyści estrady uhonorowani

Doskonale pamiętamy takie przeboje jak: „Orkiestry dęte”, „To były piękne dni” w wykonaniu Haliny Kunickiej, czy „Pamiętasz była jesień” i „Miłość w Portofino” Sławy Przybylskiej, ale także „Matko moja” Tadeusza Woźniakowskiego i „Romantyczność” w wykonaniu Joanny Rawik. To one rozbrzmiewały w radiu i telewizji lat 60., 70. i 80. Pojawiają się i dziś, kształtując wrażliwość kolejnych pokoleń. W pamięci pozostają także role filmowe i teatralne Bohdana Łazuki, Krzysztofa Kumora, Teresy Lipowskiej-Zaliwskiej czy kreacje artystyczne z Kabaretu Olgi Lipińskiej Czesława Majewskiego i Elżbiety Jodłowskiej-Heller. A ciekawe aranże muzyczne, skomponowane utwory i brawurowe ich wykonania nie pozwalają zapomnieć o Zbigniewie Rymarzu.

Znani i cenieni

Artyści uhonorowani przez sejmik to postacie wybitne w polskiej i mazowieckiej kulturze. Ich dorobek artystyczny świadczy o kunszcie i talencie każdego z nich. Znaleźli się oni wśród 40 bohaterów – przygotowanej w ramach 25-lecia Samorządu Województwa Mazowieckiego przez ZASP (Sekcja Estrady) we współpracy z Mazowieckim Teatrem Muzycznym – wystawy „Wielcy Artyści Estrady dla Mazowsza w latach 1945–2023”.

Sejmik Mazowsza zdecydował o nadaniu 12 bohaterom tej wystawy Odznaki Honorowej „Zasłużony dla Mazowsza”. W poniedziałek 31 marca br. dziesięcioro z nich odebrało to wyróżnienie, podczas gali w Teatrze Muzycznym im. Jana Kiepury w Warszawie. Odznaki, dyplomy i legitymacje przekazali przewodniczący Sejmiku Województwa Mazowieckiego Ludwik Rakowski oraz przewodnicząca Komisji Kultury i Dziedzictwa Narodowego Anna Katarzyna Bornowska.

– Każda z odznak była przyznawana odrębną uchwałą sejmiku i każdą z nich radni przyjęli jednogłośnie. Cieszę się, że dziś możemy je wręczyć. Gratuluję wszystkim odznaczonym. Dziękuję, za to że Państwo jesteście, że czynicie Warszawę, Mazowsze i świat piękniejszymi – powiedział Ludwik Rakowski przewodniczący sejmiku.

Radość i duma Mazowsza

Odznaką Honorową „Zasłużony dla  Mazowsza” wyróżnieni zostali:

Elżbieta Jodłowska-Heller – piosenkarka, artystka kabaretowa, aktorka i autorka tekstów. Absolwentka Studium Nauczycielskiego (kierunek wychowanie muzyczne i nauczanie początkowe). Zadebiutowała występami w szkolnym kabarecie Bufor. Występowała w studenckich kabaretach Warszawy – Medyk, Hybrydy i Stodoła, zdobywając liczne nagrody. Występowała w Kabarecie Olgi Lipińskiej oraz w produkcji telewizyjnej „Piąta rano” w reżyserii Haliny Bielińskiej. Po sukcesie na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu’74, gdzie zdobyła nagrodę dziennikarzy, współpracowała jako wokalistka z zespołami muzycznymi (Sami Swoi) i kabaretami (poznańskim Na Pięterku, Dreszczowiskiem Macieja Zembatego, krakowską Piwnicą pod Baranami) oraz z Klubem Piosenki Związku Polskich Autorów i Kompozytorów. Ukończyła też warszawską szkołę muzyczną. Realizowała własne programy, z którymi występowała na estradzie i w telewizji. Współpracowała z Bohdanem Smoleniem, Krzysztofem Jaślarem oraz kabaretem Długi. W 1989 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Los Angeles. Wystąpiła w spektaklu „Kram z piosenkami” Leona Schillera wyreżyserowanym przez Barbarę Krafftównę, a zrealizowanym przez polsko-amerykański Zespół Teatralny im. Heleny Modrzejewskiej. Prowadziła też autorskie radio polonijne (Radio Ela). Powróciła z emigracji w 1996 roku i od tamtej pory kontynuuje działalność estradową, m.in. w Babskim Kabarecie. Występuje też w warszawskim Teatrze Rampa.

Jako autorka tekstów scenicznych, stworzyła wiele programów i spektakli prezentowanych na mazowieckich scenach, które cieszyły się dużą popularnością wśród lokalnej publiczności. Angażuje się w działalność edukacyjną, wspiera rozwój młodych artystów w regionie, prowadzi warsztaty i spotkania, podczas których dzieli się doświadczeniem i wiedzą.

Krzysztof Kumor – aktor teatralny i filmowy. Studiował na Wydziale Aktorskim PWSTiF im. Leona Schillera w Łodzi, ukończył studia na PWST w Krakowie. Występował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz na scenach warszawskich: Teatru Polskiego, Teatru Ludowego, Teatru Ziemi Mazowieckiej i Teatru Popularnego. Zagrał wiele ról w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: „Szwejk na tyłach” Jaroslava Haszka w reż. Jana Bratkowskiego, „Odprawa posłów greckich” Jana Kochanowskiego w reż. Ludwika René, „Ostatnia stacja” Ericha Marii Remarque’a w reż. Zygmunta Hübnera, „Znaki wolności” Romana Brandstaettera w reż. Marka Okopińskiego, „Niemcy” Leona Kruczkowskiego w reż. Kazimierza Dejmka oraz w „Twarzy pokerzysty” Józefa Hena w reż. Stanisława Wohla, „Uciekła mi przepióreczka” Stefana Żeromskiego w reż. Stanisława Brejdyganta i w „Lekkomyślnej siostrze” Włodzimierza Perzyńskiego w reż. Andrzeja Ziębińskiego. Zagrał w licznych serialach i filmach m.in.: „Zmiennicy”, „07 zgłoś się”, „Dom”, „Biesy”, „Brat naszego Boga”. Swój talent aktorski wykorzystał również w dubbingu, gdzie głosu użyczył: Sejanowi w „Ja, Klaudiusz”, El Cidowi w „Małym rycerzu”, Scooby Doo w „13 demonach”, kustoszowi w „Słoniu Benjaminie”, Nickowi Fury (odc. 13) w „Spider-Manie”. W latach 2006–2010 był prezesem Związku Artystów Scen Polskich. Za ogromne zaangażowanie, pracę i wkład w kulturę, został uhonorowany licznymi nagrodami, odznaczeniami i orderami.

Jego wieloletnia działalność artystyczna i zaangażowanie w rozwój życia kulturalnego Mazowsza czynią go wybitną postacią mazowieckiej sceny artystycznej. To aktor o niepodważalnym dorobku, który nie tylko występował na największych scenach teatralnych Mazowsza, ale także poświęcił się działalności na rzecz mniejszych miejscowości. Jego pasja, charyzma i oddanie kulturze sprawiają, że od lat pozostaje jedną z ważniejszych postaci mazowieckiej sceny artystycznej. Dzięki jego pracy tysiące osób miały możliwość obcowania z wysokiej jakości sztuką, często w miejscach, gdzie dostęp do teatru i kultury na najwyższym poziomie jest ograniczony.

Halina Kunicka – piosenkarka. Pomimo zainteresowań muzycznych, podjęła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Będąc na trzecim roku studiów, zdobyła wyróżnienie w organizowanym przez Polskie Radio konkursie dla piosenkarzy amatorów. W nagrodę dostała się do studia piosenkarskiego, w którym pobierała lekcje śpiewu. Debiutowała na scenie w latach 50. XX wieku. Od tego czasu koncertowała ze swoim recitalem po Polsce. Wcześniej występowała także w Europie, Izraelu, USA, Kanadzie i Australii. Podczas koncertów często akompaniowali jej Czesław Majewski i Jerzy Derfel. W swoim repertuarze, głównie popowym, sięgała także po klasykę przedwojennego kabaretu. Do jej największych przebojów należą: „Orkiestry dęte”, „Niech no tylko zakwitną jabłonie”, „Lato, lato czeka”, „Od nocy do nocy”, „To były piękne dni” i „Gwiazda naszej miłości”. W latach 60. występowała w popularnych audycjach radiowych: „Podwieczorek przy mikrofonie” i „Zgaduj-zgadula” oraz w programie „Telewizyjna Giełda Piosenki”. Koncertowała za granicą, m.in. odbyła trasę po Bułgarii. Występowała wielokrotnie na festiwalach piosenki w Opolu, Sopocie i Dreźnie. Przyczyniła się do popularyzacji rodzimej muzyki, wykonując utwory o wysokich walorach artystycznych, które cieszyły się dużą popularnością również na Mazowszu. Otrzymała liczne medale i odznaczenia.

Artystka wielokrotnie odwiedzała lokalne ośrodki kultury w całym województwie, dzięki czemu jej twórczość docierała do szerokiego grona odbiorców, nie tylko w Warszawie, ale również w mniejszych miejscowościach regionu. Stanowiła inspirację dla kolejnych pokoleń. Jako artystka ceniona za kunszt wokalny i interpretacyjny, stała się wzorem dla młodych muzyków i wokalistów. Wciąż inspiruje ich do rozwijania swoich talentów oraz kontynuowania tradycji polskiej piosenki estradowej.

Teresa Lipowska-Zaliwska – aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Występowała w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia. Grała na warszawskich scenach w Teatrze Współczesnym, TM Roma, Teatrze Syrena, Teatrze Polskim. W ostatnich latach koncertuje z Mazowieckim Teatrem Muzycznym im. Jana Kiepury. Wiele lat była związana z kabaretem „Dudek”. Zagrała w wielu filmach i serialach, m.in.: „Nikodem Dyzma”, „Rzeczpospolita babska”, „Noce i dnie”. Od 2000 r. występuje jako Barbara Mostowiak, w serialu „M jak miłość”. W 2017 r. premierę miała książka pt. „Nad rodzinnym albumem”, będąca wywiadem z aktorką przeprowadzonym przez Ilonę Łepkowską. Za swoje zasługi dla kultury narodowej oraz promowanie dziedzictwa Mazowsza otrzymała wiele nagród i odznaczeń.

Współpracowała z instytucjami, które miały ogromny wpływ na kulturalne życie Mazowsza. Dzięki temu miała okazję występować nie tylko w Warszawie, ale także w wielu mniejszych miejscowościach regionu, docierając ze sztuką do szerokiego grona odbiorców. Występowała w wydarzeniach kulturalnych organizowanych na terenie województwa, w tym w domach kultury, bibliotekach i instytucjach artystycznych.

Bohdan Łazuka – aktor teatralny i filmowy, piosenkarz, artysta estradowy, prezenter telewizyjny i radiowy, konferansjer. Na ekranie zadebiutował w filmie „Pan Anatol szuka miliona”. Na przestrzeni lat zagrał w kilkudziesięciu filmach i spektaklach, m.in.: „Małżeństwo z rozsądku”, „Kochajmy Syrenki”, „Przygoda z piosenką”, „Nie lubię poniedziałku”, „Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka”, „Piłkarski poker”, „Chłopaki nie płaczą”, „Milion dolarów”. Występował na scenach warszawskich teatrów: Współczesnego, Syreny, Komedia, Rozmaitości, a także w „Kabarecie Starszych Panów” i „Podwieczorku przy mikrofonie”. Koncertował w Wielkiej Brytanii, USA, Francji, Rumunii, Szwecji czy Izraelu. W 2010 r. premierę miała jego książka autobiograficzna „Przypuszczam, że wątpię”. Za zasługi dla kultury narodowej i regionu mazowieckiego otrzymał liczne nagrody, medale oraz odznaczenia.

Jego działalność medialna, udział w programach telewizyjnych oraz zaangażowanie w rozwój młodych artystów poprzez współpracę z różnymi instytucjami kulturalnymi przyczyniły się do popularyzacji sztuki aktorskiej i muzycznej w regionie.

Czesław Majewski – kompozytor, dyrygent, pianista oraz aktor. Absolwent Wydziału Instrumentalnego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi. Koncertował jako pianista z orkiestrami symfonicznymi we Wrocławiu, Krakowie, Łodzi i Warszawie. Popularność przyniosły mu występy w telewizyjnym Kabarecie Olgi Lipińskiej (Pan Czesio) oraz programach muzycznych „Śpiewające Fortepiany” (TVP2) i „Singa Dinga” (TV Puls). Pracował jako dyrygent w warszawskim Teatrze na Targówku. Współpracował również ze Stołeczną Estradą. Był kierownikiem muzycznym w Teatrze Komedia w Warszawie, oraz Teatrze Syrena. Prowadził zespół akompaniujący w „Podwieczorku przy mikrofonie”. Towarzyszył także solistom i zespołom w nagraniach radiowych i płytowych. Jest autorem licznych opracowań muzycznych i aranżacji, muzyki teatralnej do spektakli: „Krach”, „Dwanaście krzeseł” i „Roxy”, kompozytorem muzyki do pieśni Marsz Sybiraków, utworów instrumentalnych, piosenek m.in. dla: Marii Koterbskiej, Haliny Kunickiej, Jerzego Połomskiego, Danuty Rinn, Reny Rolskiej, Ewy Śnieżanki, Trubadurów, Teresy Tutinas i Bogdany Zagórskiej. Był pianistą Violetty Villas, z którą koncertował m.in. w USA i Kanadzie. Występował w kraju i za granicą, m.in. w Austrii, NRD i Czechosłowacji oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. Znany szerokiej publiczności z licznych programów telewizyjnych oraz koncertów. Za swoje zasługi dla kultury narodowej i regionu mazowieckiego otrzymał liczne nagrody, medale oraz odznaczenia.

Jako doświadczony muzyk i pedagog, przyczynił się do promocji muzyki wśród młodych pokoleń. Wspierał inicjatywy edukacyjne, prowadził warsztaty oraz angażował się w działania promujące muzykę klasyczną i rozrywkową w województwie mazowieckim.

Sława Przybylska – piosenkarka. Od początku swojej kariery zyskała uznanie za ciepły, melancholijny głos oraz umiejętność interpretacji piosenek literackich i poetyckich. Absolwentka Zespołu Szkół Plastycznych w Warszawie. Debiutowała na szerszej scenie w Studenckim Teatrze Satyryków STS, a potem śpiewała w studenckim klubie Stodoła. Występowała z teatrzykiem Tingel - Tangel w towarzystwie m.in. Krystyny Sienkiewicz, Zbigniewa Lengrena. Uczyła się śpiewu u prof. Wandy Wermińskiej. Słuchaczka Studium Estradowego Polskiego Radia pod kierownictwem Jerzego Abratowskiego i Aleksandra Bardiniego. Popularność zdobyła piosenką „Pamiętasz była jesień” w filmie Wojciecha Hassa „Pożegnania”. Nagrywała płyty szelakowe, single i longplay’e. Współpracowała z Teatrem Stara Prochownia, była piosenkarką warszawskiego Teatru na Targówku. Współpracowała z Teatrem Syrena, Teatrem Ziemi Opolskiej, Teatrem Żydowskim. Od lat występuje z recitalem piosenek Żydów polskich. Wykonuje też piosenki w języku rosyjskim, hiszpańskim, a jej wykonanie piosenki „Minuty nadziei” znajduje się w zbiorach Muzeum Holokaustu w USA. Koncertuje w kraju i poza jego granicami – Francja, Izrael, USA, Kanada, Australia. W repertuarze artystki jest wiele popularnych piosenek m.in. „Słodkie fiołki”, „Nie zakocham się”, „Żyje się raz”, „Widzisz mała”, „Gdzie są kwiaty”, „Siedzieliśmy na dachu”, „Pamiętasz była jesień”, „Taka jestem zakochana”. Za swoje zasługi dla kultury narodowej oraz promowanie dziedzictwa Mazowsza otrzymała wiele nagród i odznaczeń.

Sława Przybylska była i jest artystką niezwykle oddaną Mazowszu. Choć występowała na największych scenach Polski i świata, zawsze znajdowała czas na koncerty w małych ośrodkach kultury, bibliotekach, domach kultury i miejscowościach, do których rzadko docierali wielcy artyści. Jej twórczość i działalność artystyczna miały ogromny wpływ na rozwój kultury województwa mazowieckiego.

Joanna Rawik – piosenkarka, aktorka, dziennikarka, artystka o wszechstronnych talentach. Jako piosenkarka debiutowała w kabarecie dziennikarzy Kaczka. Studiowała w Studium Teatralnym Ireny Byrskiej i Tadeusza Byrskiego w Kielcach. Występowała w Teatrze Ziemi Łódzkiej i Teatrze Objazdowym w Lublinie. Śpiewała z zespołem jazzu tradycyjnego 7 Czarcich Łap, współpracowała z krakowskim klubem Pod Jaszczurami i kabaretem Kundel. W tym okresie nagrała też tytułową piosenkę do filmu "Ostrożnie Yeti" w reż. Andrzeja Czekalskiego. Współpracowała z wieloma zespołami (m.in. z grupą wokalno-instrumentalną Dzikusy), koncertowała w kraju i za granicą (m.in.: Czechosłowacja, Finlandia, Francja, Węgry, Jugosławia, Australia, USA), nagrywała płyty, audycje radiowe i programy telewizyjne. Występowała w radiowym programie Podwieczorek przy mikrofonie, w filmach i serialach telewizyjnych. Brała udział w Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, w Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. Wystąpiła z innymi polskimi wykonawcami w paryskiej Olimpii w programie Grand Music-hall de Varsovie. Współpracowała z Polskim Radiem, prowadząc m.in. audycje Joanna Rawik zaprasza do pałacyku WTM, Tłumem otoczyć życia swego dramat oraz W poszukiwaniu tonacji durowej. Była wykładowcą historii piosenki francuskiej w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku, członkiem redakcji miesięczników Twój Styl i Dziś. Prowadzi w poniedziałki autorską audycję Sztuka jest magią na antenie Radia Wnet, program Piaf, czyli wróbel, poświęcony piosence francuskiej, emitowany co niedzielę, w pierwszym programie Polskiego Radia.

Joanna Rawik od lat związana jest z Warszawą, gdzie mieszka i aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym. Przez dekady swojej kariery nie tylko promowała nasz region, ale również aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym, inspirując kolejne pokolenia artystów i melomanów.

Zbigniew Rymarz – pianista, kompozytor, aranżer, akompaniator, pedagog, dokumentalista i reżyser; znawca muzyki filmowej, filmu (głównie przedwojennego kina) oraz teatru i polskiego kabaretu. Debiut muzyczny Zbigniewa Rymarza miał miejsce w poznańskim Teatrze Komedia Muzyczna, gdzie akompaniował w przedstawieniu „Jaś u raju bram” Benatzky’ego. Jako kompozytor i pianista współpracował z polskimi gwiazdami estrady, m.in. Grażyną Brodzińską, Heleną Grossówną, Martą Mirską, Jaremą Stępowskim, Lidią Wysocką oraz ze scenami studenckimi i teatrami w Polsce. Sezonowo związany był z Teatrem Komedia Muzyczna, Teatrem Polskim oraz Studium Dramatycznym w Poznaniu. Współpracował jako pianista z warszawskimi teatrami: Powszechnym, Kleks, Ludowym, Ateneum i Dramatycznym. Założył telewizyjny Teatrzyk piosenki dla dzieci „Violinek”, który prowadził przez dziesięć lat. Był reżyserem i autorem muzyki do kilkudziesięciu przedstawień i spektakli teatralnych. Występował w spektaklach muzycznych poświęconych twórczości Mariana Hemara, Włady Majewskiej, Renaty Bogdańskiej i artystom estradowym oraz filmowym dwudziestolecia międzywojennego. Za swoją działalność artystyczną, otrzymał wiele odznaczeń.

Zbigniew Rymarz jest cenionym pedagogiem, który przez lata kształcił młodych muzyków i wokalistów w mazowieckich szkołach muzycznych oraz akademiach artystycznych. Jego zaangażowanie w edukację artystyczną miało ogromne znaczenie dla rozwoju nowych talentów i promocji polskiej piosenki. Współpracował z wieloma instytucjami archiwalnymi oraz muzeami, dzięki czemu jego prace miały realny wpływ na kształtowanie świadomości kulturalnej Mazowsza. Swoją twórczością oraz działalnością artystyczną w istotny sposób przyczynił się do rozwoju kultury na Mazowszu. Jego wkład w edukację muzyczną, występy na najważniejszych scenach Warszawy i całego regionu oraz współpraca z wybitnymi artystami zasługuje na szczególne uznanie.

Tadeusz Woźniakowski – piosenkarz, śpiewak operetkowy i kompozytor muzyki rozrywkowej, a także muzyk i aktor. Członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Ukończył szkołę muzyczną w Łodzi oraz Wydział Dyrygentury PWSM we Wrocławiu. Prowadził chór Uniwersytetu Wrocławskiego, koncertował na estradzie, był aktorem operetki w łódzkim Teatrze Muzycznym, stworzył liczne nagrania z Orkiestrą Taneczną Polskiego Radia pod dyr. Edwarda Czernego i Orkiestrą Łódzkiej Rozgłośni PR pod dyr. Henryka Debicha. Był też aktorem i piosenkarzem teatru Syrena w Warszawie oraz regularnie występował na scenach teatrów i operetek w Warszawie.

Jako członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, angażował się w inicjatywy mające na celu edukację muzyczną młodzieży na Mazowszu, prowadząc warsztaty i kursy mistrzowskie. W swojej twórczości często nawiązywał do mazowieckiej tradycji muzycznej, komponując utwory inspirowane lokalnym folklorem, co przyczyniło się do popularyzacji muzyki regionu. Współpracował z domami kultury i lokalnymi zespołami artystycznymi na Mazowszu, wspierając rozwój amatorskiego ruchu artystycznego i promując kulturę muzyczną w mniejszych miejscowościach.