Pocztówka z Mazowsza. Wielokulturowość w Płocku

Teraz do ekspozycji dołączono całkiem nowe obiekty opowiadające historię wielokulturowości w Płocku na przełomie XIX i XX w. Wzbogacona wystawa płockiej instytucji gwarantuje prawdziwą podróż w czasie. Podczas tej wędrówki przez wieki wiele może nas zaskoczyć.

Nowy fragment

Prawosławna mitra z początku XX w., tarcza na Torę z przełomu XIX i XX w., tłoki pieczętne duchownych mariawickich i ewangelicko-augsburskich. Do tego gabloty poświęcone każdemu z tych wyznań, wizerunki świątyń, plan Płocka z początku XX w. z zaznaczonymi miejscami, gdzie stały lub wciąż stoją synagoga, cerkiew, kościół ewangelicki, katedry katolicka i mariawicka, a także fotografie i dokumenty – wiele cennych i unikatowych obiektów opowiadających historię wielokulturowego miasta znajdziemy na całkowicie nowym fragmencie wystawy stałej „X wieków Płocka”.

– Nasz Dział Historii właśnie skończył aranżację kolejnej części ekspozycji. Zapraszamy w podróż do Płocka przełomu XIX i XX w., miasta wielokulturowego i wielowyznaniowego. Tygla, w którym społeczności katolicka, żydowska, prawosławna, ewangelicka i mariawici żyły obok siebie. Obok siebie, a zarazem ze sobą, bo kiedy płocczanie wielu wyznań wychodzili ze swych świątyń, spotykali się na gruncie gospodarczym, w szkołach, w towarzystwach dobroczynnych – mówi Leonard Sobieraj, dyrektor płockiej placówki.

I zachęca – gdy tylko będzie taka możliwość – do wizyty na trzecim piętrze historycznej części gmachu przy Tumskiej 8. Eksponaty na potrzeby wystawy użyczył muzeum biskup Karol Babi oraz ks. Eliasz Tarasiewicz.

Miejsce wielu kultur

Dawny Płock nie był homogeniczny. Żydzi przybyli do miasta już około wieku XIII i aż do czasów drugiej wojny światowej byli drugą – pod względem liczebności – grupą społeczną w mieście. Nota bene na wystawie  można zobaczyć wspaniałą makietę płockiej synagogi, która przetrwała II wojnę światową, ale nie doczekała czasów stalinowskich.

Ludność prawosławna, w większości pochodzenia rosyjskiego, zaczęła napływać do Płocka po 1815 r., gdy miasto stało się częścią Królestwa Kongresowego. Natomiast ludność ewangelicka pojawiająca się już wcześniej, np. w związku z osadnictwem olenderskim, masowo napłynęła po drugim rozbiorze Polski (1793 r.). Wreszcie mariawici – to wyznanie, które swój początek miało w mieście i właśnie Płock obrało za swą główną siedzibę i miejsce budowy neogotyckiej Świątyni Miłości i Miłosierdzia.